Het is voelbaar weer lente. De vogelgeluiden in de ochtend, de eerste bloemen boven de grond, alles in en om ons heen opent zich. Samen met al het verdriet en het zwarte wat nu in Oekraïne gaande is, moet ik soms denken aan de klassieker van Milan Kundera ‘de ondraaglijke lichtheid van het bestaan’. En tegelijk besef ik: gelukkig is er ook die lichtheid. Laten we die niet vergeten. In deze blog, met de eerste lentekriebels weer in ons lijf, staan we stil bij liefde en geliefden in dromen.

Hoofd en hart
Laatst had ik gedoe met mijn lief. Zoals dat kan gaan; we haakten in op wat de ander zei, verhardden in ons eigen gelijk. We konden elkaar niet meer goed zien en horen. En opeens leken onze visies onoverbrugbaar. Die avond besloot ik om een droom te ‘vragen’ om deze schijnbare patstelling te doorbreken. In de nacht verscheen het volgende:

Ik zit aan een picknicktafel in een weiland. Ik plak rode hartjes tussen twee gelinieerde A4-velletjes, die uit een collegeblok zijn gescheurd. Ze hebben zelfklevende strips als van een enveloppe. Als de papiertjes eenmaal tegen elkaar zijn geplakt, zijn de hartjes ingepakt en kun je ze niet meer zien. Dan komt J., iemand die ik in het dagelijks leven maar een paar keer heb ontmoet, maar die altijd een speelse indruk maakt. Hij komt naast mij zitten en vraagt ‘mag ik meedoen?’ Met J. ernaast krijg ik er opeens veel lol in om met de hartjes bezig te zijn. Met J. ernaast krijg ik er opeens veel lol in om met de hartjes bezig te zijn.

Ik moest lachen bij het wakker worden. Een collegeblok dient immers om in de collegezaal aantekenen van theorie, van het denken vast te leggen. En dat geldt vervolgens als een wetenschappelijke en bewezen waarheid. Vergelijkbaar met hoe ik had vastgehouden aan mijn eigen gelijk. Waarbij ik nét zo vanzelfsprekend als de zelfklevende strips, beelden en overtuigingen op de ander ‘plak’. Dat het gesprek uiteindelijk zo rigide en rechtlijnig werd als gelinieerd papier werd, is dan ook geen verrassing.

Wat een contrast met de rode hartjes die alle kanten opdwarrelen en vrolijk dwars door elkaar op tafel liggen! Het licht, liefdevol, vanuit mijn hart kijken en voelen werd hier letterlijk ingepakt door het denken.

Rigide discussie of open dialoog
Een oorlog in het groot, begint met een ‘oorlog in het klein’. De droom herinnert eraan dat we altijd kunnen kiezen of we verharden in onze eigen beelden, of dat we elkaar willen blijven zien. Of iets een rigide discussie wordt of een open en onderzoekende dialoog. Waarbij meningen en gevoelens mogen verschillen.

Het is dan ook leuk om je eens af te vragen waar jij jouw beelden en overtuigingen op anderen ‘plakt’. Hoe merk je dit bij jezelf en in het contact met de ander? En wat helpt jou om weer liefdevol en licht te kunnen kijken?

Dromen over jouw geliefde
In veel dromen lijkt de wetmatigheid te gelden dat je ‘alles bent wat je droomt’. Je ziet dit regelmatig terug in onze reacties op droomvragen op deze site. Zo staat J. – die in werkelijkheid iets speels heeft – in de eerder genoemde droom voor de speelse kant in mijzelf. Spelen met tegenstellingen was er in het vuur van het moment inderdaad niet bij 😉

Uitzondering op de regel
Er is echter een uitzondering op de regel dat je alles bent wat je droomt. Mensen met wie je heel veel omgaat. Die je vaak ziet en goed kent, zoals broers en zussen. En .. geliefden! Als zij verschijnen zegt de droom vaak iets over jouw relatie tot die ander.

‘Ik zit met mijn man in een oude, roestige auto. Hij rijdt tegen een asfaltweg op. De omgeving is akelig verlaten en kaal. Ik voel dat ik weg wil, maar hij zit aan het stuur en probeert maar verder te rijden’  

‘Terwijl ik mijn zieke moeder aan het verzorgen ben en alle hulp kan gebruiken, zie ik dat mijn vriend  alleen maar op zijn mobieltje kijkt’

‘We komen aan bij een feestje. Mijn vrouw zet muziek op waar niet op te dansen valt. De sfeer wordt ongemakkelijk en iedereen valt stil. Ik bedenk dat ik dan maar een andere playlist moet kiezen’

Ik loop innig omarmd met mijn vriend door een kloof. Er bloeit van alles, het lijkt wel een paradijs. Ik weet dat aan het einde van de kloof een brug is en dat we daar samen overheen willen gaan’

In deze dromen mag je ervan uitgaan, dat de partner niet staat voor een deel in jou, maar voor zichzelf. De dromen laten zien hoe jij de relatie met hen ervaart. De sfeer en de ontwikkeling in de droom geven aanwijzingen. Oud, roestig, geen contact of juist samen een kloof kunnen overbruggen… Stel jezelf de vraag; wat vind ik van de ander op dit moment, hoe is het echt? Hoe is mijn verhouding tot de ander? En hoe kijk ik werkelijk naar onze relatie?

En jij?

Droom je wel eens over jouw geliefde? Vraag je dan af wat de droom jou laat zien dat belangrijk voor je is. Wat heb jij nodig? Of wat heb je juist zelf in te zetten in de relatie? En natuurlijk nodigen we je uit om daar met open hart naar te kijken.. 😉

We zijn benieuwd, laat je het ons weten?

Deze blog schreef ik eerder voor ITIP.